Φοβισμένοι τρέχουν να κρυφτούν,
βρίζουν και παραληρούν
Τρώνε απ’ το πετσί τους
από την ντροπή τους
που διάλεξαν μισή ζωή να κάνουν.
Άντρες αλειμμένοι από σπέρμα ξένο
Ξεχάσαν ποιος είναι ο έρωτας ,
σε παγωμένες κοιλιές ξαποσταίνουν
και μένουν εκεί για πάντα
Κλειδωμένοι στη λανθασμένη επιλογή τους
στο απάνθρωπο φτωχό εγώ τους
Σιχαμένα πλάσματα
αυτοί οι καταραμένοι βάρβαροι.
No comments:
Post a Comment