Αλήθεια

Άπλωσε τα χέρια σου επάνω μου

σφίξε με – χάιδεψε με.

Σκύψε να ακούσεις

πως κυλάει

το αίμα στις φλέβες μου.

Να ακούσεις πως κυλάνε

τα υγρά μου μέσα μου.

Άκου – μπορείς να αναγνωρίσεις

το ουρλιαχτό σου στο στήθος μου.

Άκου

το στέρνο μου

πως βρίζει,

βλαστημεί,

καταριέται.

Εάν πιστέψεις σε έναν θεό

και σε προδώσει,

να ξέρεις -

κανένα υπέρτατο ον δεν πυροδότησε καμία προδοσία.

Ο δικός σου τρόμος

Ο δικό σου δισταγμός

απέναντι στην αιώρηση.

Η δικιά σου μάστιγα

Η δικιά σου αβεβαιότητα

απέναντι στο χάος  

είναι -

που επιθυμείς έναν θεό

να σε πιστέψει,

να σε εμπιστευτεί,

να σε σκεφτεί,

να σε φανταστεί.

Τα αστέρια τρεμοσβήνουνε

μέσα στο κορμί μου -

κυλάνε

τρέχουν

σαν  ιερά υγρά.

Είμαι φτιαγμένη από τα αστέρια

και εσύ αγάπη μου

με βλέπεις να τρελαίνομαι.

Θέλεις να με ανοίξεις.

Παίρνεις ένα ιερό σπαθί,

Με στοιβάζεις σε ένα βωμό,

Με ξαπλώνεις – δεμένη στο βράχο,

Με κοιτάζεις,

Θέλεις να μάθεις άμα είμαι στα αλήθεια

φτιαγμένη από τα αστέρια.

Άκου πως τρέχουνε τα αστέρια

μέσα στις φλέβες μου.

Άκου πως βραδυπορούνε τα αστέρια

μέσα μου.