Λευκό Ρύζι / υπό την επήρεια

Όταν κάτι είναι τόσο όμορφο

Σκέφτομαι τον θάνατο

Λυπάμαι

Γιατί ξέρω πως κάποτε αυτό θα πεθάνει

Δεν θα υπάρχει

Ας μην υπήρχε

Ποτέ αυτή η αγάπη

Ας μην είχα γευτεί

Ποτέ αυτό το ρύζι

Κάθε κόκκος ρυζιού μαγειρεμένος

Με τόση αγάπη που δεν

Ξέρεις πότε θα

Σου προσφερθεί ξανά

.............................................

Τόσο μόνη όσο ένας ορυζώνας

λες και η

ασήμαντη, μικρή, μικροσκοπική

σε αγαπώ

όλοι οι άνθρωποι που αγαπάμε σαν μικρές διάφανες ρίζες ρυζιού, κατάλευκου

σε έναν απέραντο ορυζώνα

όσο και αν φοβάμαι, όσο και αν σε αγαπώ

δεν αλλάζει τίποτα

τίποτα δεν αλλάζει

όσο και αν σε αγαπάω

αυτή θα πεθάνει

εμείς θα κλαίμε

εγώ θα λιώσω

εσύ θα έχεις ήδη πεθάνει

κλαίω

μένω αδύναμη, μόνη, εθισμένη.

...............................................................

Μια φροντίδα που υποκύπτει στο παρόν

Ένα μικρό πιάτο γεμισμένο με ψωμί

Ο άντρας

που προσπαθεί να περιποιηθεί τη γυναίκα.

Το σπίτι τους γεμάτο αγάπη και ασήμαντα ψέμματα.

Τι περίεργο κάθε άμυλο δίχως κρέας μαρτυρεί

τη βιαιότητα

Μαρτυρεί την ωμοφαγία

Ο άνθρωπος εξ άπαντες κρεατοφάγος.

Η γυναίκα

που προσπαθεί να τον δαγκώσει σε ασυνήθιστα σημεία του λαιμού του

και των χεριών του.

..........................................

Δεν κρύβεται πουθενά η ζωή

Δεν κρύβεται πουθενά η ομορφιά

.....................................................................

Αγαπημένε μικρέ

Αγαπημένε μου

Αγαπημένε μου άνθρωπε με τα κομμένα σου μάτια

Αγαπημένε μου μικρέ άνθρωπε με τα κομμένα σου μάτια

Πηδάω τώρα από τον έκτο όροφο

Για να τιμήσω τον φόβο σου

..............................................................

Ένας κόκκος ρυζιού

Ένας κόκκος άμμου

Που μας εμπνέει

Για να αυτοκτονήσουμε

Ένα βαθύ λευκό που μας εμπνέει για να αυτοκτονήσουμε.

..............................................................................................