Γλώσσα

Έχει ξεχάσει ποια είναι -

το όνομα της, την καταγωγή της, τους προγόνους της,

το τόπο της, την πόλη της, τον προορισμό της.

Έχει ξεχάσει το λόγο, το αιτιατό.

Ένα κενό – ένα βαθύ χάσμα.

Ένα άδειο σώμα που ανατριχιάζει,

που η καρδιά του ξεσκίζει τη σάρκα

και κάθε σκέψη συκοφαντεί τη λογική.

Κάθε σκέψη προπονεί την κοσμική αντίληψη -

μια σκέψη που τρέμει

που γεννάει τον φόβο

κι ο φόβος τρώει-κατασπαράζει

τη λογική.

Κάθε τι γνώριμο πεθαίνει.

Μια αίσθηση επεξεργασμένη

από έναν άρρωστο νου.

Ξημερώματα

Το θολό φως του ουρανού ξυπνάει το δωμάτιο.

Ένα ανδρόγυνο κομμένο στη μέση

Ο άνδρας κοιμάται- γυμνός

με ανοιχτό το στήθος του.

Η γυναίκα ανοίγει τα μάτια της

τυφλώνεται από το φως

το πρώτο φως της ημέρας.

Έχει ξεχάσει τι θέλει να κάνει στη ζωή της

Ένα κενό

Μια απόλυτη στιγμή ματαιότητας

Όλα φαντάζουν παράλογα.

Οι λέξεις γλιστράνε πάνω στα πόδια της

κομματιάζουν τις φλέβες της

και τα πόδια της τρέμουνε.

“Το σώμα της”

Τα δάχτυλά της ιδρώνουν

η γλώσσα της στεγνώνει

Θα περάσει το βαθύ σκοτάδι

Θα κυλιστεί στο πάτωμα

Θα το πιούνε οι σανίδες

Δεν διαρκεί

Η καρδιά της    Το στέρνο της
Το στήθος της   Οι πνεύμονές της
Η κοιλιά της     Τα έντερά της
Τα δάχτυλά της Οι φτέρνες της

Ησυχάζουν