Περιτριγυρισμένη από δύο φίλους
Μεταφορμώνομαι σε λύκαινα
Σε ένα άγριο ζώο
Που τρώει τα παιδιά του
Βγάζω τα νύχια μου και ορμάω
Δεν έχει μείνει τίποτα
Μόνο μι α ζέστη αφόρητη
Και ο απόηχος των ουρλιαχτών.
Δυο κρεμασμένοι μια νύχτα
Στο ίδιο δωμάτιο
Από τους ίδιους σφηνωμένους γάντζους στο ταβάνι.
Καθισμένη
στο υγρό από την απελπισία τους πάτωμα
μονολογώ
στους νεκρούς μου φίλους.
Τα μάτια τους είναι ακόμη ανοιχτά
Τα ονειρά τους δεν πρόλαβαν να πάρουν μορφή
Ήταν η αντιστασή τους
Στη μιζέρια
Στο νευρωτικό τους παρόν
Στη παράφρων ρουτίνα τους
Ει...με αφήσατε μόνη
Τρέχω να βρω και άλλους φίλους
που οι φίλοι τους
τρελάθηκαν , αυτοκτόνησαν , φυλακίστηκαν
Είναι πολλοί.....
Είναι αμέτρητες οι στιγμές της αλλόγιστης έκρηξης
Τα βλέφαρα τους ακούνητα
Ότι είχαν να πουν το είπαν
Τώρα δεν έχουν να πουν τίποτα
Μια τρομαχτική σιωπή
Απλώνω τα άκρα μ ου
Tεντωμένες οι φλέβες μου
Βουλιάζουν στην πολύβουη έρημο
Θα ήθελα να μην αφήσω
Ούτε ένα κομμάτι πέτσα επάνω τους
Να γδάρω την προσωποποιημένη απόγνωση τους
Φοβάμαι...
Πήπως ήρθε η σειρά μου?
Τα χείλη τους παραφορμωμένα
Όλη η σάρκα τους σαν κοστούμι φορεμένο επάνω τους
Τα στήθη της κοπέλας σε απωθούνε
Δεν θέλεις πια να τα γλείψεις
Δεν θέλεις καν να τα κοιτάξεις...
Θέλεις να τα σκεπάσεις...
Να την ξεκρεμάσεις και να την σκεπάσεις
Όσο πιο λιγότερο να ακουμπήσεις το παγωμένο κορμί της
Στέκομαι όρθια κάτω από τις μελανιασμένες πατούσες τους
Δεν τους φτάνω
Σέρνω τη σκάλα λίγο πιο κοντά και ανεβαίνω επάνω
Μυρίζουν σαν βρέφη μολυσμένα
Κόβω το σκοινί και τους πετάω κάτω στο ιδρωμένο πάτωμα
Τρέχω να του σκεπάσω
να τους κρύψω...
Τους σφίγγω επάνω μου...
Τα έχω καταφέρει
Έχω αντέξει...
2 comments:
"Πολύ καλά τα είδη του "Ώρες Απόγνωσης" και τα άλλα έργα σου
Δεν σου εύχομαι άλλα τέτοια "τραύματα", γι άλλα (τέτοια) αληθινά ποιήματα - αλλά κοίτα και μη σε χαλάσουνε τα πάρα - ήρεμα, τα πάρα-κανονικά περαιτέρω ζωής." Ο ελεύθερος λόγος σου είναι – μοιάζει - αληθινός . Κάνε μερικές αισθητικές αλλαγές στη σελίδα σου μειώνοντας το –περιττό- φωτογραφικό σου υλικό .
"Συγκλονιστικά τα ποιήματα σου. Αυτή η ματωμένη νοσταλγική περιπλάνηση στα έγκατα της καρδιάς σου, αυτό ο σπαρακτικός "σχιζοφρενικός λόγος σου " που λέγεται με μια γλώσσα απλή. άμεση, πλασμένη απ' την ζωντανή καθημερινότητα, αυτή η δραματική περιπέτεια σου (μας) που καταγράφεται κάθε φορά στα ποιήματα με μια τρυφερή αναφορά στο "χτες και στο σήμερα " μ' όλες τις αντιφατικές τις παλινδρομήσεις κάνουν την ποίηση σου πειστικότερη από κάθε άλλη φορά. Αυτές οι ενταγμένες ερμηνείες σου είναι πολλές φορές τραβηγμένες αλλά – καλές – που σαν γυναίκα τις αποδέχομαι γιατί είμαι κομμάτι του συστήματος . Για την γενική εικόνα της σελίδας σας νομίζω ότι χρειάζεται (ανανέωση) και καλύτερη διαχείριση του υλικού σας που είναι αδικαιολόγητα μεγάλο
Post a Comment