Κρυμμένες Γυναίκες

Κρυμμένες όλες

Σε μαύρες σπηλιές

Που στάζουν η κάθε μια τους γάλα

Γάλα ζεστό

Ζεστό σαν χάδι

Με τα μάτια τους ανοιχτά

Σαν λυσσασμένες ιέρειες

Που τους τρέχουνε τα σάλια

Κρυμμένες μόνες τους

Δεν τις αντέχει κανείς

Μόνες τους

Κοιτάζοντας η μια την άλλη

Ψιθυρίζοντας τις εμμονές τους

Στραγγαλίζοντας την ομορφιά τους

Γερνάνε, γερνάνε μέσα στις κρυφές σπηλιές τους

Φτιάχνουν πέτρινους πούτσους

Και αυτοϊκανοποιούνται

Στα σκοτάδια

Αναστενάζοντας στον άνεμο

Χαίρονται  τον οργασμό τους

Φιλάνε τις θλιμμένες σκιές τους

Αγγίζουν τους σταλακτίτες σαν να αγγίζουν

Τα δάχτυλα των εραστών τους

Σηκώνονται όρθιες και χορεύουν

Χορεύουν με τον άνεμο

Λικνίζουν τα υπέροχα κορμιά τους

Στον άδειο χώρο

Παραμιλάνε με αόρατους άντρες

Χορεύουν χορεύουν χορεύουν

Μέχρι να ζαλιστούνε

Και έπειτα πέφτουνε κάτω

Στο μουσκεμένο χώμα

Αλείφουν τα γυμνά λευκά τους σώματα

Με τη βρώμικη λάσπη

 Και τρώνε τα ερπετά

Οι ημέρες περνάνε

Η μια φροντίζει την άλλη

Η μια καθαρίζει την άλλη

Βγαίνουν από  τις μαύρες σπηλιές τους στην πόλη

και κατευθύνονται στις λεωφόρους

Η μια κοιτάζει την άλλη

Αμίλητες παρακολουθούν

τις ξεφτισμένες υπάρξεις

Όλοι τους είναι ντυμένοι

άλλοι με ακριβά πανάκριβα ρούχα

και άλλοι ντυμένοι με κουρέλια , τρύπια κουρέλια

Αμίλητες  παρακολουθούν

τις θολές υπάρξεις

που φλυαρούνε

Tις ενοχλεί

τις ενοχλεί η ηλιθιότητα του καθωσπρεπισμού

η ηλιθιότητα του πολιτισμού τους

του πολιτισμού που αυτές αρνήθηκαν

και αυτός συνεχίζει ακατάπαυστα να υπνωτίζει

τους υποτιθέμενους  εν-δυνάμη εραστές τους

Σαν σάπια σκουλήκια στη λάσπη του χρήματος

σαν τυφλά έντομα

που καίγονται από το φως της πολυτέλειας

από το φως της πολυτέλειας

όλοι οι φίλοι

που είχανε αφήσει πίσω

δουλεύουν  12 ώρες την μέρα

Το φως της πολυτέλειας

Όλοι οι φίλοι

που είχανε αφήσει πίσω

μείνανε στάσιμοι 

στις υποχρεώσεις τους

Αναβάλανε τα όνειρα τους

και τους κομματιάζει  η ηλιθιότητα της πολυτέλειας

Κάθε βήμα όλων των άλλων 

επιβεβαιώνει

την κυριαρχία της πολυτέλειας,

την ηλιθιότητα της πολυτέλειας