Ιερός Πόνος

Η καρδιά μου πονάει

για αυτή τη ζωή που τελειώνει.

Πόσο μικρή είναι η ζωή μας

Εκατό χρόνια δεν μας φτάνουν

Διαλύομαι ήρεμα σαν κερί

Δίπλα σε ναούς

Σιγά σιγά η φλόγα μου μικραίνει

καθώς καίγομαι.

Σιγά σιγά η φλόγα μου μικραίνει

καθώς  σβήνω.

Κουβαλάω τόσες ευχές

Ευχές για ευτυχία

Ευχές για μακροζωία

Ευχές για υγεία

Ευχές για χρήμα

Ευχές

Εκατομμύρια ευχές

από όλους τους πιστούς.

Κάθε πιστός με ανάβει,

εκμυστηρεύεται την επιθυμία του, την  ευχή του,

την προσευχή του, την δέηση του, την παράκληση του.

Ελπίζοντας και ευγνωμονώντας.

Ο κάθε πιστός

με αντιλαμβάνεται σαν τη δίοδο

για να μιλήσει με το θείο -

να γνωστοποιήσει το θείο.

Η φλόγα μου συστέλλεται

Κάποιες ευχές θα χαθούν

Κάποιες θα γίνουνε αστέρια

για να φωτίζουν όλη την πόλη.                             

Και όταν θα σβήσω, θα χαθώ -

θα είμαι νέα.

Θα είμαι νέα

και πάλι θα έρχονται οι πιστοί.

Άλλος με βάζει δίπλα στο Ganesh

άλλος στην Kάλι

άλλος σε άλλον θεό.

Άλλοι με βάζουν γύρω από τις στούπες 

 μουρμουρίζοντας θιβετάνικες  μάντρες.

Άλλοι με ανάβουν και διαβάζουν αρχαία ποιήματα,

άλλοι διαβάζουν μικρά κοάν,

άλλοι διαβάζουν αρχαίες τραγωδίες

γραμμένες στα σανσκριτικά.

Και όταν σβήσω

θα έχουνε μάθει μια ολόκληρη ιστορία.

Θα έχουνε μάθει μια ιστορία

για τους θεούς τους.

Ένα θρύλο

Ένα μύθο

Μια περιπέτεια

Άλλοι με καίνε για να κάνουν έρωτα στην ερωμένη τους

Να της χαϊδέψουν το στήθος

Να της φιλήσουν τη ραχοκοκαλιά

Να της φιλήσουν τη ραχοκοκαλιά της

μέσα στο ημίφως μου.

Άλλοι με ανάβουν για να στάξουν

λίγο από το σώμα μου

πάνω στα ακριβά σημεία της γιογκίνι τους,

και όταν θα σβήσω θα είναι αγκαλιασμένοι.

Όταν σβήσω θα έχω πάρει

τις ευχές των πιστών μαζί μου.

Φέρω ένα άλγος -

έναν ιερό πόνο στην καρδιά μου.

 Χρόνια με τα χρόνια

σβήνει, καταπραΰνεται.

Καθώς η φλόγα μου μικραίνει

μικραίνει και η καρδιά μου -

μικραίνει και ο πόνος -

σαν να μην υπήρξε ποτέ.