Μακάβριο Τέλος

Αυτή τη φορά όταν θα σβήσω

θα έχω κάποιον να υπομείνει τους λυγμούς των δικών μου -

θα έχω 2 φίλους να καθησυχάζουν τους λυγμούς,

να καθησυχάζουν τη μελαγχολική αναμονή.

Ίσως γυρίσω

Όλοι γύρω μου κλαίνε,

η μητέρα μου, η αδερφή μου ,

ο ηττημένος πατέρας μου,

ο εραστής μου, οι φίλοι μου, οι ερωμένες μου.

Έχω όμως 2 φίλους που καθησυχάζουν τους λυγμούς  

Σβήνω

Έχω όμως 2 φίλους που καθησυχάζουν τους λυγμούς τους

Έσβησα, πέθανα, ξεψύχησα, χάθηκα –

έπαυσα να υπάρχω.

Ήτανε όλοι τριγύρω μου

και τους έβλεπα σαν φαντάσματα.

Ήμουν στο κρεβάτι του μακάβριου τέλους

Όλοι ξέραν και εγώ ήξερα

ότι ήτανε οι τελευταίες μου ανάσες.

Ανάσες

Εισπνοή -  Εκπνοή

μου απέμειναν  μόνο λίγες.

Εισπνοή - Εκπνοή

μου έχουνε μείνει ελάχιστες.

Απλώνω τα άκρα μου

Απλώνω τα χέρια μου

Απλώνω τα πόδια μου

Τεντώνομαι

στο κρεβάτι του μακάβριου τέλους.

Όλοι  γύρω μου κλαίνε

Κλαίνε τα φαντάσματα

Κλείνω τα μάτια μου

οι ζωές μου, οι στιγμές μου

σχίζουν τη μνήμη μου

σχίζουν το κρανίο μου.

Τίποτα δεν είναι αιώνιο

Η ζωή μου ολοκληρώνεται, τελειώνει.

Χάνεται με την τελευταία μου ανάσα

Το δωμάτιο χάνεται

Αλλοιώνεται μέσα στο χρόνια

Λιώνουν οι πέτρες

Λιώνουν τα τζαμιά

Λιώνουν οι πόρτες, οι κλειδαριές

Λιώνουν οι πίνακες, λιώνουν τα βάζα,

λιώνουν τα λουλούδια πιο γρήγορα από ότι φανταζόμουνα.

Λιώνουν όλα τα δώρα που μου είχαν κάνει

Λιώνουν όλα τα δώρα που είχα μαζέψει

Με την πάροδο του χρόνου

λιώνει η εικόνα μου –

η αφήγηση μου.

Ένα δωμάτιο στοιχειωμένο

Πεθαίνω

Ένα δωμάτιο με φαντάσματα να κλαίνε

Πεθαίνω

Το παλιό μου γραφείο φθείρεται

και εγώ σαν παλιά ξεθωριασμένη εικόνα

να πίνω, να καπνίζω , να φωνάζω

φθείρομαι.

Ο παλιός μου καθρέφτης

το περασμένο μου είδωλο.

Κοιτώ το ρευστό ομοίωμα μου

να χορεύει  μπροστά στον καθρέφτη -

και είμαι εδώ έτοιμη να χαθώ.

Είμαι σε αυτό το κρεβάτι που έχω γεράσει

Είμαι σε αυτό το κρεβάτι που έχω κάνει έρωτα,

που έχω νοιώσει την αγάπη να διεισδύει μέσα μου,

που έχω ζητήσει από τον άντρα μου

να αδειάσει μέσα μου όλο του το σπέρμα.

Είμαι σε αυτό το κρεβάτι του μακάβριου τέλους

με απλωμένο τεντωμένο όλο μου το σώμα.

Όλο μου το σώμα

έτοιμο να πεθάνει –

να ηρεμήσω.

Το σώμα μου θα πεθάνει -

ο νους μου θα ηρεμήσει.

Το σώμα μου θα πεθάνει

πάνω σε αυτά τα ξεθωριασμένα σεντόνια.

Όλοι τριγύρω  μου κλαίνε.

Ο καθένας μόνος του.