Ημερολόγιο Ινδία

Ο Αραβικός Ωκεανός σκεπάζει τα πάντα ακόμα και τα σπασμένα κομμάτια της  άμμου. Ινδικοί κοκκοφοίνικες σκιάζουν όλο το μήκος της αχανούς παραλίας. Μαχαράστρα. Κλίμα τροπικό και η Ευρώπη μεταξύ -4 και +14 βαθμούς κελσίου. Τα παραθαλάσσια χωριά χωρίζονται σε δυο παράλληλες σκηνές. Την θάλασσα και τον δρόμο. Την θάλασσα και το χώμα. Την αλμύρα και το τσάι. Το φρούριο των πειρατών Siddis δεν κατακτήθηκε ποτέ από το 1140. Απέναντι από την κάμαρα μου ινδοί πειρατές με ράστα ληστεύουν εμπορικά πλοία και πουλάνε τα απαλλοτριωμένα στα λιμάνια της Αφρικής. Μετάξι, καπνό, κάρυ.  Σπίτια αποικιοκρατών Πορτογάλων, φημισμένοι θαλασσοκυνηγοί, άσημοι πρίγκιπες ενοικιάζουν φθηνές κρεβατοκάμαρες.

Ένας γαλάζιος θόλος, ένα διπλό στρώμα που γυμνάζει το σώμα και το γεμίζει μελανιές το πρωί, ένα μεγάλο παράθυρο σε σχήμα ορθογωνίου, μια ξύλινη πόρτα με μεντεσέδες, μαρμάρινο μπαλκόνι, ένα σκαλοπάτι και χώμα. Οχτώ σκυλιά και δυο γάτες. Μια αυλή μόνο για εμάς με μόνο ορίζοντα την απεραντοσύνη.

Μουσουλμάνοι, βραχμάνοι, ινδουιστές. Ο  θαυμασμός νανουρίζει την κάθε σπιθαμή του σώματος μου. Λίγοι κολυμπούν. Το απόγευμα η ακτή γεμίζει με λευκά και γαλάζια πουκάμισα. Ο δρόμος φωσφορίζει, το μόνο που ακούγεται ο ωκεανός. Τρεις γυναίκες με κορμούς  δέντρων στην κεφαλή τους.  Το απόγευμα τα σκυλιά κατεβαίνουν στην παραλία, ο αέρας ξεκινάει και οι γιαγιάδες πουλάνε γάλα καρύδας.

Θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου για πάντα εδώ. Το μόνο που χρειάζομαι είναι αυτή την κάμαρα. Ο καθένας προσφέρει ένα μέρος της φαντασίας του στον τόπο όπου ζει. Μια αναιδής ευφροσύνη που απέχει παρασάγγας από κάθε ανυπόφορο πειρασμό καθαριότητας και πλούτου. Η νύχτα είναι ευσπλαχνική και το υγρό φεγγάρι εθιμοτυπικά μας ξεκουράζει.