Ύβρις - Σίσσυ Δουτσίου

Ελπίζω όταν κοπιάσω αρκετά να μην φέρω μαζί μου το άξιο σώμα μου

η ίδια στην κόλαση

προστάτιδα ενός πάνδημου έρωτα

ή στον παράδεισο

μια Αφροδίτη να πλήττει

να θωπεύει το πεταμένο καυτό σπέρμα.

Θα μπορούσα να με φανταστώ

σαν ένα κατοικίδιο

να με φροντίζουν

να με αγαπούν

να με ταΐζουν

να με χαϊδεύουν.

Να είμαι αντίθετου

φύλλου

ένα αρσενικό

με ελευθεριάζουσα ήθη

με μια αξιοθαύμαστη ευπρέπεια

ένας μελαγχολικός χαρακτήρας

με απαράμιλλη τρυφερότητα.

Να μην χρειάζεται να αγωνιστώ

για τίποτες.

Ύβρις

Το κέντρο των απολαύσεων

αφήνει την έκσταση του να χυθεί

με ζέση. Η βιαιότητα

της οδύνης ήταν η μόνη λαχτάρα.

Η μόνη ένδειξη ότι υπήρξα.

Ένα σαγηνευτικό ερμαφρόδιτο

προικισμένο από τα δώδεκα του χρόνια

με εκθαμβωτικό δέρμα λησμονεί

κάθε νόμο και αρχή.

Για πάντα ενωμένοι σε ένα πλάσμα. Κατάρα Σαλμακίς

που τον φιλούσες λαίμαργα, σφιχτά αγκαλιασμένη.

Ανάθεμα η νοτιοδυτική άκρη της Μικράς Ασίας -
Επί τη Θαλάττη Καρία.

Ένα βρωμοθήλυκο αντλεί ηδονή

από την πληγείσα περηφάνια της.

Πληθαίνει κανείς τις απολαύσεις του

όταν επιδεικνύει σεβασμό

στις διαστροφές.

Ύβρις