ΘΑΥΜΑ / Σίσσυ Δουτσίου

φωτογραφία LINNN

Μια υπερσύγχρονη μηχανή
Μια επίτευξη τεχνολογική
Ίσως και ηλεκτρονική
Η κβαντική φυσική βοήθησε τα νέα παιδιά να δούνε καινούργιους κόσμους
Να γίνουν ήρωες σε ηλεκτρονικά παιχνίδια
Να ξεχάσουν κάθε ιστορικό γεγονός
Να γίνουν και αυτοί επιστήμονες σε έναν αιώνα ξερό
Στεγνό από κάθε πνευματικότητα

Στα μάτια ενός επιστήμονα το άπειρο είναι σχεδιασμένο σε μια μικροσκοπική συσκευή
Που σου δαγκώνει τα δάχτυλα
Το πιο απλό μεταμορφώνεται σε κάτι σπουδαίο
Ένας απλός πίνακας, ένας απλός κορμός δέντρου, ένα απλό αντικείμενο
Το βλέμμα μπορεί να διεισδύσει  στη φύση των πραγμάτων
Ο νους μπορεί
Ο άνθρωπος ξεχνιέται

Πότε πεθαίνει η ποίηση για έναν ποιητή;
Πότε ένας ποιητής δεν δύναται να γράψει;
Πότε ένας ποιητής είναι περιττός;

Γυρίζω πίσω από εκεί που ξεκίνησα

Eνα διαστημόπλοιο γεμάτο σκέψεις, ελπίδες και όνειρα
Εραστές που συναντιούνται στο κέντρο του κόσμου
Ή στην άκρη του τίποτα

Κάθε λεπτομέρεια του υλικού κόσμου
Ακόμα και τα σύννεφα ή οι αποχρώσεις του ροζ
Το σώμα του συντρόφου μου
Ή το χαμόγελο ενός παιδιού
Από τα έπιπλα ενός σπιτιού
Μέχρι τις μεγάλες δεξιώσεις στο πανεπιστημιακό μέγαρο
Τα κοσμήματα ενός πλανόδιου πωλητή
Και τα δάχτυλα του καθώς τρυπάει το μέταλλο για να περάσει το σύρμα
Και ο λαιμός της νεαρής χίπισσας που το φοράει
Φαντάζουν τεράστια και άγνωστα
Δεν γνωρίζω από που είμαι
Και που βρίσκομαι
Δεν έχω καταλάβει ακόμα τη δομή του ατόμου
Και το κβαντικό άλμα
Μόνο αυτό το πιεστικό χάος
Και από που ξεκινάω δεν έχω ιδέα
Η ομορφιά και η ασυμμετρία τα ίδια τέρατα
Στο μυαλό ενός ερασιτέχνη φιλόσοφου
Όλες οι επιστήμες και οι θρησκείες
Άφωνες μπροστά στο θαυμαστό κόσμο του αέναου σύμπαντος

Κανενός είδους πληροφορίας που να επιτρέπει τη ζωή
Η εντροπία της θερμοδυναμικής
Μπουκώνει τα μάτια μου και το βέλος του χρόνου τρυπάει το νου μου
Επινοήσεις που παράγουν θερμότητα
Και η προηγούμενη κατάσταση μια εσωτερική μεταβολή μες τα πνευμόνια μου

Μια κατάσταση διαταραχής αποδεκτή
Από τους σύγχρονους φυσικούς
Η συμπεριφορά μου ευαίσθητη
Εξαρτημένη από τις αρχικές συνθήκες
Δεν γνωρίζω που βρίσκομαι και ποια είμαι
Το φαινόμενο της πεταλούδας
Αυτό το χτύπημα των φτερών και η τροχιά του χώρου που θα ήτανε διαφορετική
Μια ανάμειξη χρωμάτων, μια κοινή διαίσθηση
Διπλασιάζει επανειλημμένα αυτό το εσωτερικό σπασμό

Κάθε ζεύγος κοινών σημείων
Έχει μια εξαιρετική συμπεριφορά
Προς το θετικό ή αρνητικό άπειρο

Μια απεικόνιση που καθορίζει την γαλήνη
Μια μορφοκλασματική διάσταση που μπορεί να υπολογίσει το φράκταλ μου
Και εγώ είμαι απούσα

Το σύστημα ενός ή περισσοτέρων αστέρων
Επιδρούν βαρυτικά πρώτα από όλα σε εμένα
Οι τρεις θησαυροί της Μαχαγιάνα προβλέπουν
Tις τυχαίες κρίσεις
Το σχετικό χάος οδηγεί σε επαναλήψεις
Αν δεν έχει πραγματικές ρίζες

Σε έναν αποπνευματοποιημένο κόσμο
Το δέος του κόσμου μπορεί να σε φάει ολοζώντανο και να σε ξεράσει
Τα ξημερώματα καθώς συνέρχεσαι από ένα μεθύσι





Δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο φάκελο POETRY στο KENO ΔΙΚΤΥΟ
http://voidnetwork.gr